Van verpleegkundige naar teamcoach
De transitie van een verpleegkundige met een specialisme naar teamcoach gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Eefje is lid van de kern bij Horizon-Netwerk. Zij heeft nog niet zo lang geleden, precies die weg afgelegd; van verpleegkundige naar teamcoach. Hieronder lees je de mailwisseling tussen Eefje en Lot, waar zij openhartig praten over de valkuilen en leermomenten.
Van: Eefje van Keeken <eefje@horizon-netwerk.nl>
Aan: Lot Heij <lot@horizon-netwerk.nl>
Onderwerp: Teamcoach
Ha Lot,
Hopelijk is met jou alles goed? Zoals je weet ben ik, sinds 2 weken, aan de slag als teamcoach. Spannend en leuk! Ik heb al veel gedaan in mijn carrière, maar deze functie was nog niet voorbij gekomen.
Alhoewel ik de nodige ervaring heb opgedaan in het werken met mijn eigen teamcoach, scholing heb gegeven én heb geleerd over de principes van coaching. Zelf heb ik nog niet eerder scholing gevolgd specifiek over het coachen van een team.
Ik heb veel geleerd “on my way”, waardoor ik bijvoorbeeld als specialist op het gebied van dementie altijd het gevoel had tekort te schieten enkel in mijn rol als verpleegkundige. Coaching is een essentieel onderdeel, maar komt naar mijn mening te weinig aan bod in de opleiding. Dat zie ik echt als een gemis.
Gelukkig heb ik al veel mogen leren van jou en Marielle over coachen en ga ik met deze ervaring nu zelf aan de slag!
En dan even over de valkuilen. Want ja die zijn er ook. Mijn eerste valkuil is dat ik te snel inhoudelijk word. Ik moet leren dat ik niet meer van de inhoud ben, maar dat ik het teamproces begeleid. Daar zal ik een modus in moeten vinden. Ik moet ervoor waken me niet overal meer mee te bemoeien.
Zo’n situatie is me nu twee keer overkomen. Ik geef mezelf een tik op de vingers door dit te benoemen aan de ander en vraag of ik opnieuw mag beginnen. Gelukkig is tot nu toe iedereen welwillend 😉
Een andere valkuil waarvan ik vooraf had verwacht tegenaan te gaan lopen, is dat ik overal wat van vind. Ik was bang dat ik dat niet uit kon zetten. Nu ben ik natuurlijk pas 2 weken onderweg, maar dit valt me tot nu toe hartstikke mee. Er zijn al best heftige zaken voorbij gekomen en voor mijn gevoel ben ik best heel neutraal gebleven. Als het kan vraag ik het ook nog even na of dat gevoel dan ook echt klopt 🙂
Ik merk dat mensen het eigenlijk wel fijn vinden als je nergens wat van vindt. Dat je gewoon vragen stelt, het gesprek leidt of simpelweg de vraag beantwoord die gesteld wordt. En wat een wijsheid heeft men dan in zich.
Hoe is dat bij jou, Lot?
Maar goed… Vanaf nu is mijn collega, van wie ik het overneem, echt weg. Dus mag ik “alleen” aan de bak. Gelukkig heb ik een vangnet van fijne collega’s binnen de organisatie en natuurlijk jullie twee.
Dat voelt goed! Hey ho, let’s go!
Groetjes en tot mails,
Eefje
"Soms is het best lastig om het niet van ze over te nemen. Hoe doe jij dat?"
Van: Lot Heij <lot@horizon-netwerk.nl>
Aan: Eefje van Keeken <eefje@horizon-netwerk.nl>
Onderwerp: Re: Teamcoach
Ha Eefje,
Superleuk joh! Het lijkt me ook spannend om in dezelfde organisatie, waar je eerst een hele andere rol vervulde, nu teamcoach bent. Ook voor diegene die met je samenwerken lijkt mij dit best een uitdaging. Ze moeten vast nog wel even wennen aan je nieuwe positie.
Ik denk dat ik het in die zin makkelijker heb. Ik heb van de inhoud namelijk geen verstand en kan alles vragen wat ik wil. In die zin dat ik daar geen enkele belemmering voel. Ze kennen me niet, maar gaan er volgens mij wel vanuit dat ik de knowhow in huis heb.
In mijn rol als teamcoach ben ik vooral mensen op de inhoud aan het verbinden zodat ze er samen uit kunnen komen. Waar ik dan soms wel tegenaan loop, is dat ik soms het gevoel heb dat ik te weinig bijdraag aangezien ik zelf niets “oplos”. En ik los wel graag op en ik red ook heel graag mensen ?.
Verder valt het me op dat de verschillende teams in zulke verschillende fases van hun ontwikkeling zitten waardoor ik regelmatig mijn aanpak moet veranderen. Leiden, gidsen, coachen…
Tijdens het begeleiden merk ik wel dat ik wat dat betreft enorm veel heb aan onze eigen gemaakte training. Het is best veel schakelen. Het gebeurt regelmatig dat teams proberen om hun apen op mijn schouders te zetten. Op die momenten vind ik het soms best lastig om het niet van ze over te nemen. Hoe doe jij dat?
Ik besef ook dat het heel belangrijk is dat medewerkers op de hoogte zijn en kennis hebben van de ontwikkelingen binnen de organisatie. Dan snappen ze ook beter waarom ik die apen dus niet op mijn schouders neem. Daar ga ik de komende tijd mee aan de slag! Vooral bij de teams die nog veel aansturing nodig hebben.
Tot de volgende keer maar weer!
groeten,
Lot
Van: Eefje van Keeken <eefje@horizon-netwerk.nl>
Aan: Lot Heij <lot@horizon-netwerk.nl>
Onderwerp: Re: Re: Teamcoach
Hey Lot,
Lang geleden… Time flies when you having fun!
Ja, de meeste mensen kennen mij wel, ja. Er ging door sommige teams ook wel een zucht van opluchting. Eindelijk iemand die we niet uit hoeven te leggen wat bepaalde zaken betekenen. Mijn valkuil is dan weer dat ik te makkelijk accepteer dat dingen nou eenmaal zo gaan, in plaats van mijn vraagtekens te zetten. Ik denk dat er voor beide kanten wat te zeggen is.
Op zulke momenten gaat mijn “vind ik” knop aan: Ik vind dan ergens wat van, waar ik helemaal niks van hoef te vinden. Ik moet vooral ergens iets van vinden als het zaken zijn waar de teams last van hebben. Meestal zijn dat bestaande systemen. En ik vind het stiekem best heerlijk om daar wat van te vinden en dat om te zetten in iets structureels.
De vorige keer vertelde je over het gevoel om aldoor alles te willen oplossen voor teams.
Helemaal niet herkenbaar, haha ?.
Het is bij mij inderdaad zo’n gewoonte waar ik moeilijk van af kom. Soms wil ik er ook niet vanaf, moet ik ook eerlijk zeggen. Ik bouw tegenwoordig een buffer in voor mezelf door na elk verhaal te vragen aan het team: “Oke, wat heb je nu van mij nodig?” Het is puur voor mijzelf een reminder om niet zomaar in de stroom mee te gaan. Om te voorkomen dat ik dingen ga oplossen die helemaal niet door mij opgelost dienen te worden.
En dan even over de “soms” situaties waarbij ik wel zaken oplos voor de teams…
Ik heb altijd geleerd dat een teamcoach niks oplost, maar vooral door vragen te stellen een team verder helpt het zelf op te lossen. Maar, in de loop der tijd heb ik zo vaak teams horen zeggen: “Soms willen we gewoon dat iemand anders even zegt hoe het moet.”
En ja, natuurlijk moet je daarmee uitkijken. Maar, ik vind dat je dan, ook in de rol van coach, moet ingrijpen. Voor mij ligt er een duidelijke grens en grijp ik in bij de volgende 3 situaties:
-
Ik werk in de zorg als teamcoach dus: als de kwaliteit van zorg in gedrang komt
-
Als het team beschadigd raakt
-
als 1 teamlid beschadigd raakt
Ingrijpen doe ik dan op 1 onderwerp, want meestal gaan er veel zaken gewoon goed. Maar op dat ene punt, daar neem ik even het voortouw en leid ik ze er doorheen. Ook goed om dat ook weer duidelijk te benoemen en af te bakenen. En terwijl ik dit zo opschrijf denk ik; makkelijker gezegd dan gedaan van Keeken!
Nou, ik ga weer aan de slag.
Die apen op mijn schouders gaan niet vanzelf weg ?
Groetjes!
